เมื่อครั้งลาออกจากงานเดิม เพื่อจะเข้ามาเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยนั้น เหตุผลเดียวและเป็นเหตุผลที่สำคัญที่สุดก็คือ อยากสอนค่ะ เนื่องจากว่า ชอบมากเลยเวลาเห็นใครไม่รู้ ไม่เข้าใจ ทำอะไรไม่เป็น แล้วเราได้ช่วยเค้าให้ทำได้ ทำเป็น และเข้าใจยิ่งขึ้น ซึ่งคำตอบนี้ก็เป็นคำตอบเดียวที่มักจะตอบกับทุกคนที่ถามว่าทำไมลาออกจากราชการเพื่อมาเป็นพนักงานมหาวิทยาลัย ทั้งๆ ที่ดูเหมือนกับจะไม่ได้รับผลประโยชน์อะไรใดๆ มากเท่ากับที่เดิมเลย แม้กระทั่งในวันนี้ได้มีโอกาสพบกับผู้บริหารสูงสุดก็ยังคงตอบด้วยคำตอบเดียวกันนี้แหล่ะค่ะ
ชีวิตจริงไม่ใช่นิยายใช่มั๊ยคะ พอเอาเข้าจริงแล้ว กลายเป็นว่างานสอนกลายเป็นงานที่น่าจะเครียด หนัก และเหนื่อย เพราะต้องทุ่มเทเวลาในการเตรียมสอน การออกแบบกิจกรรมการสอน การวัดประเมินผล และอื่นๆ ที่ตามอีกจิปาถะ แต่กลับกลายเป็นว่า งานสอนกลับเป็นงานที่ทำให้ได้คลายเครียด และหลุดเข้าไปอยู่อีกโลกหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยความสนุกสนานในการถ่ายทอดความคิด ความรู้ และร่วมเรียนรู้ไปกับลูกศิษย์ได้อย่างอิสระเสรี
งานที่เครียด หนัก และต้องการเวลาเป็นอย่างมากสำหรับตัวเองในการเรียนรู้ ก็คือ งานบริหารค่ะ สืบเนื่องจากว่าได้รับความไว้วางใจให้เป็นรองผู้อำนวยการฝ่ายบริหาร เลยทำให้ต้องมีหน้าที่และความรับผิดชอบอื่นๆ ตามมานอกเหนือจากงานสอน ซึ่งก็เป็นอีกหนึ่งงานซึ่งต้องเรียนรู้ ปรับตัว และพัฒนาตัวเองให้สามารถทำให้ได้ ประมาณว่าเมื่อก่อน เคยเกษียณหนังสือราชการบ่อยมากเลยค่ะ แค่คำว่า "ทราบ" แต่เดี๋ยวนี้ต้องไปศึกษาก่อนนะคะว่า เวลามีเรื่องราวต่างๆ เข้ามา เค้าเขียนกันว่าไงบ้าง ซึ่งก็เป็นการคุยกันเล่นขำๆ ในหมู่เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ นะคะ เอาเข้าจริงก็ต้องจริงจัง และทำหน้าที่ให้สมกับที่ได้รับความไว้วางใจ ซึ่งต้องช่วยลุ้นกันต่อไปนะคะว่าจะเรียนรู้และทำได้ดีแค่ไหน
... ที่แน่ๆ การอธิษฐานช่วยได้เสมอค่ะ ไม่เชื่อก็ลองดูนะคะ ...
หมายเหตุ Post นี้ว่าด้วยเรื่องการ Insert a Video ค่ะ
No comments:
Post a Comment