Have you tried to learn enough?

หลังจากที่ได้มีโอกาสอ่านข่าวเกี่ยวกับ "โรงเรียนใต้ดิน" ที่อัฟกานิสถาน ที่ซึ่งการศึกษายังคงเป็นสิ่งต้องห้ามสำหรับเด็กผู้หญิง แม้ว่าประเทศมหาอำนาจหลายประเทศพยายามให้ทุนสนับสนุนให้เด็กทุกคนได้รับการศึกษาที่เท่าเทียมกันทั้งชายและหญิงก็ตาม ดังนั้น เด็กผู้หญิงส่วนใหญ่ จึงต้องแอบหลบซ่อนและเสี่ยงกับการทำร้ายในทุกรูปแบบ ทั้งการถูกวางยาพิษ การเผาโรงเรียน การระเบิดโรงเรียน และการถูกลอบทำร้่ายฯลฯ เพื่อให้ได้เรียนหนังสือ แม้สถานที่ที่ใช้เีรียนจะคับแคบและแออัดเพียงใด หรือไม่มีแม้แต่อุปกรณ์การเรียน หรือสิ่งอำนวยความสะดวกในการเรียนก็ตาม เด็กหญิงเหล่านี้ก็ยังคงมุ่งมั่นที่จะมาหาความรู้ และเมื่อถูกถามว่าอยากเรียนอะไร คำตอบที่ได้รับก็คือ...หนูอยากเรียนทุกอย่าง...

ข่าวในวันนี้ที่ได้อ่าน ทำให้ย้อนไปนึกถึงข่าวของเด็กหญิงอีกคนหนึ่ง ชื่อ Malala Yousafzai เธอเป็นเด็กหญิงคนหนึ่งในประเทศปากีสถาน ที่ซึ่งสิทธิทางการศึกษา และสิทธิมนุษยชนในหลายๆ ด้าน ระหว่างเพศชายและหญิงยังมีความไม่เท่าเทียมกัน สิ่งหนึ่งที่เด็กหญิง Malala ซึ่งมีอายุเพียง 11 ปี (3 ปีก่อน) ได้ทำในเวลานั้นก็คือ การเขียน Blog ให้กับ BBC เกี่ยวกับสภาพการณ์ ความรุนแรง และสิ่งต่างๆ ที่เธอและเด็กหญิงคนอื่นๆ ต้องเผชิญ หลังจากนั้น ข้อเขียนของเธอก็ได้รับการกล่าวถึงอยู่เป็นประจำตลอด 3 ปีที่ผ่านมา สำนักข่าวต่างประเทศหลายแห่งได้เข้ามาทำข่าวเกี่ยวกับชีวิตและความเป็นอยู่ของเธอมากขึ้น

จนกระทั่ง เมื่อวันที่ 9 ตุลาคม 2555 ในขณะที่ Malala อายุ 14 ปี เธอถูกจ่อยิงที่ศีรษะในขณะที่กำลังนั่งรถโดยสารระหว่างทางกลับจากโรงเรียน โชคดีมากที่เธอถูกนำส่งโรงพยาบาลและแพทย์ท้องถิ่นได้ผ่าตัดเอากระสุนออกจากศรีษะของเธอ หลังจากนั้นได้นำตัวเธอส่งไปรักษาต่อยังประเทศอังกฤษ และขณะนี้เธอได้รับการรักษาให้กลับมาลุกขึ้นได้อีกครั้ง และได้รับเสียงเรียกร้องให้มอบรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพให้กับเธอ

http://www.thenewstribe.com/2012/11/10/un-observing-malala-day-on-nov-10-million-sign-nobel-petitions-for-peace-activist/

เรื่องราวของเด็กหญิง Malala และข่าว "โรงเรียนใต้ดิน" ที่ได้อ่านในวันนี้ นอกจากจะทำให้ตัวเองเกิดความภาคภูมิใจที่ได้เกิดในแผ่นดินไทย ได้อยู่ในดินแดนที่ทุกคนมีสิทธิและเสรีภาพเท่าเทียมกันแล้ว ยังเกิดความตระหนักและสะท้อนในใจเป็นอย่างมากว่า...

อนิจา ยังมีเด็กๆ อีกหลายล้านชีวิตที่ชีวิตของเค้าต้องดิ้นรนกระเสือกกระสนเพื่อการรู้หนังสือ เพื่อให้ได้ไปโรงเรียนอย่างเป็นปกติสุขทุกวัน ความกระหายอยากเรียนรู้ อยากรู้หนังสือ ทำให้เด็กๆ เหล่านี้ยอมลำบาก ยอมเสี่ยงแม้ชีวิตเพื่อจะได้รู้หนังสือ ...แต่เมื่อมองดูรอบตัว ได้พบเจอกับหลายชีวิตที่มีโอกาสดีๆ ในการเรียน มีความสะดวกสบาย มีความพรั่งพร้อม และมีโอกาสมากมายในการแสวงหาความรู้และเข้าถึงความรู้ได้อย่างอิสระ แต่กลับไม่เห็นคุณค่า ไม่ทุ่มเท และปล่อยปละละเลย เห็นความสำคัญกับเรื่องอื่นๆ มากกว่าการศึกษาเล่าเรียน...ในห้องเรียนที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกให้มากมาย หลายครั้งเรากลับได้พบภาพที่ผู้เรียนฟุบหลับ พูดคุยในเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับการเรียน เล่นสมาร์ทโฟน ขาดความรับผิดชอบและการมีส่วนร่วมในการเรียน...

ผู้เรียนหลายๆ คนอาจโทษผู้สอน แต่เมื่อย้อนนึกถึงเด็กๆ ชาวอัฟกานิสถานแล้วจะพบว่า..."เค้าเหล่านั้นก็ไม่สามารถเลือกผู้สอนได้ แต่เค้าเลือกที่จะช่วยให้ตัวเองได้เรียนรู้"....นี่ต่างหากคือความต่างและเป็นหัวใจสำคัญของการเห็นคุณค่าของการศึกษาเรียนรู้ที่แท้จริง...วันนี้คุณพยายามเรียนรู้มากพอหรือยัง???

อ่านข่าว "โรงเรียนใต้ดิน" ได้ที่
http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1354433832&grpid&catid=06&subcatid=0600

ติดตามเรื่องราวของ Malala ได้ที่
http://www.bbc.co.uk/search/malala_yousafzai